Göğün Katlarından Sonra
Varlığın içinden bana gelmeyen sesleri duymadım hiç
Olmayacak şeyler tasarlayan yazgı Olmayacak şeylerle donatılacaktı İnsan evrenden bunalabilir Oraya kadar tırmanırsa aklı Ses kaybolur gider Sislerde uçup giden kurşunlara benzeyerek Mutsuzluk, Ölümün kapılarını açan elçi Gözlerimi kapatıyorum Karanlık kaplıyor aklımı İçine bir ışık koymuyorum Elektrik nympheleri andırıyor Yaşam nedirin soruları yavan Günlük dilin sayrıları Retorik yanılsamalar Lambaların ölümlerini gözlemlerdim eskiden Sönüyorlardı Karanlık kaplıyordu aklımı Ben çocuk değilim Çocuk, Evrene yaslanandır canı acıyınca Zamandan haber getiren bir gösterge yok Hiç olmadı Sen gidersin, boşluk öylece susar |
*** GÖĞÜN KATLARINDAN SONRA *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...