KANIYOR YÜREĞİN MÜREKKEP LEKESİ
bir İstanbul akşamında
yalnız sensin dimağımdan silemediğim bır hıçkırık sanki boğazımda işliyor cürüm bir kırık düş yapamıyor yorum nereye baksam da geçmiyor körlüğüm ki kesilen her sözle kanıyor yüreğin mürekkep lekesi kendini şiirin imgesi sanıyor ılgıt ılgıt açıyorsun içimde meçhul bir anı demliyorsun yokluğundan geliyorum bir ömrü hunharca zındana tıkıyorsun sen nazlı bir çiçek mi idin ? ya da uçan bir kelebek mi ? kimdi ? dokunsak da , dokunamasaksa da gönlülümüzü eden kolaçan başımıza bela açan kimdi ? sahi hangisi şahin ? hangisi güvercin ? |