Vakit Saat Geldiğinde ?
Yunus Emre, Ömer Hayyam,Karakoç’tan beslenirim.
Ozan Arif gibi mertçe, yüksek tondan seslenirim. Sırtımı hep Hak’ka dayar, yalnız O’na yaslanırım. Susturursa O susturur, vakit saat geldiğinde ! Bir gün ben de gülümserim, hayâllerim güldüğünde ! Günden güne dökülürken, ağarmış saçlarım tel tel. Çekilince gözlerimden gönlüme doğru inen sel. Kış bahara kavuşurken, cemrelerden ferah bir yel. Estirirse O estirir, vakit saat geldiğinde ! Bir gün ben de gülümserim, hayâllerim güldüğünde ! (Onuncuköylü) |