İnsanlık...Mübarek, muteber eder biatı, Muhteşem, muhterem edebiyatı... Şahsiyet buldukça insan hayatı, Sahte saltanatlar devrilir gider, İnsanlık kemale evrilir gider... . Kılavuz kılmaya ilahi nuru, Kafi hür insanın aklı, onuru... Vicdanın utancı uşaklık uru, Özgürlük közünde kavrulur gider, İnsanlık kemale evrilir gider... . İsabet buldukça bilgi avında, Tekrar doğar insan yeni savında... Isıtıp, dövdükçe mantık tavında, Düşünce okları sivrilir gider, İnsanlık kemale evrilir gider... . İleri döner hep zamanın çarkı, Bundandır dün ile yarının farkı... Gerçeklik döktükçe tarihin arkı, Yalanlar, yanlışlar doğrulur gider, İnsanlık kemale evrilir gider... . Uyuşturur aciz iltihapları, Mit, masal kılıflı dogma hapları... Büyüdükçe zihin, beyin çapları, Meçhuller maluma çevrilir gider, İnsanlık kemale evrilir gider... . Gitmesi zorunlu iz neye yarar, “Ben”leri sorunlu biz neye yarar... İzan süzgecinden geçtikçe karar, Tavırlar şuurla yoğrulur gider, İnsanlık kemale evrilir gider... . Cehalet dağının sisi-dumanı, Hurafe bağının sapı-samanı, Şirk, riya çağının sahte imanı, Hakikat yelinde savrulur gider, İnsanlık kemale evrilir gider... . Veli BOSTANCI |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...