Sözcüklerim, Lavinia sadece sözcüklerimden sor beni…

Ne aykırıyım ne aynı
Aynasıyım özlemin
Avurtları çöken gecede saklıdır kadifeden sesi
Yalnızlığımın.
İkbali ömrün ve işte çıkan sesi kalp kırıklığımın
Müzmin bir aşka dairdim ben öncemde
Sonra sırra kadem bastım şiir öncesi
Sıradan bir imgeydim
Bir ara banka koridorlarında sevdalandığım
Dosyalar
Çocuk gibi parmaklarımla saydığım
Belki de en sevdiğimdi çizmeyi aşanların varlığı
İsyan ettiğime tek tanık Tanrı
Alıngan olmadığım yalan
Arzı endam eden hayallerim
Yolumu kesenlerin izini ise silemedim düşlerimden

Lavinia, ben seni hiç düşlemedim
Bilemedim de ansızın seni sevebileceğimi
Ansızın sen de düştün ya gözümden
Hangi mevsimsin, söyle Lavinia?
İçime esen rüzgârın kısık sesi misin?
Yoksa mimlendiğim bir ütopya mıdır yazdıklarım?
Şenli sesimi kaybettim ben sen gittiğinde
Sendeki ben gitmişken
Ve işte ilikledim düğmelerimi
Sana duymadığım saygı kadar
Nefret edebileceğimi bilemedim kaybolduğum iklimlerde.

Oysaki elimi tutandın
Yüreğimden kayan bir yıldız olma ihtimalin mi?
İyi de yıldız olan da bendim kayan da
İhbar ettiğimsin Tanrı’ya
Yine de saklısın alt belleğimde
Gün olur da düşersin belki bir şiirime daha
Gün olur da kaybolursun serap misali
Mühürlediğim kalbimi açandın oysa sen
Bir imla hatası bildiğim aşkın müsebbibi olsa gerek Yaratan
Ben aslında sadece O’na koşarken
Sökülen dikişlerimden kopan düğme misali
Yüzümde açan güllerin de dikeni.

Ve işte salındığım
Ve işte alındığım
Ve işte artık aldırmadığım bir yangınsın, Lavinia
Tüten dumanı idin şiirlerimin
Şimdi ise sadece bir lekesin
Şiirin çektiğim röntgeninde
Ölümsüzlüğe nazire yaptığım bir yasasın
Yas bildiğimdin önce
Yar bildiğim efsunlu sesin
Endamın mı Lavinia?

Efkârınsa kat izi
İban numaram gibi sen bilinmezimsin
Bilgi mahiyetinde sana sunduğum iç sesim ve hüznüm
Sahip çıkamadığın kadar satırlarıma
Dökülen külüsün sen yazdığım onca şiirin
Oysaki sen gerçek bile değildin
Sadece hayalimde yaşattığım bir resim
Uzağında kaldığım kadar içimde saklı idin
Bilinmeze şerh düştüğüm her şiirin
Artık soluk ve önemsiz bir imgesisin de bundan sonra
Kanat açtığım göğün müdavimi sefil yüreğim kadar
Kanamalı bir ölüm olacağın gelmezdi aklıma ta ki…

Takatim kalmadı artık bu masala, Lavinia
Yine de taş değmesin ayağına
Uğruna yazdıklarımın öyküsünde saklı bir ışık olmalıydın
Olmazın oluru bir hayalinse kırbaçladığı kalemimle
Yakınlaştığımsın sen yakın bildiğimden de öte…