Kime Nedön yüzünü görme görmek yakışmaz durup dururken yanmak kül olmak... aşkları varmış tanrıların bahşedilen sana bana “sarı çizmeli mehmed ağa”ya öyle deniyor ben onların yalancısıyım sen duyma... aynen öyle: ne duy ne de bak yum gözlerini akmasın gözyaşın kaçmasın rengi kurumasın sakın ırmakların suyu gibi boşuboşuna boşuna... öyle ya! sana ne ona ne k i m e n e kalakalmışım yasadışı fikrimle asırsız gülüşümle... Heidi Korkmaz (!) 2020 Sthlm |
Neyi değiştirdi ki kafamıza taktıklarımız?
Ne fark etti ki hayatın akışında, kendimizi yıpratmaktan, karamsarlığımıza karamsarlık katmaktan başka?
Bir tek şey var bu kafaya takmaların bize kattığı; kafaya taktıkça daha çok sorguluyor insan ve insan olmaya daha çok yaklaşıyor. Haa bu bir şey değiştiriyor mu? Meçhul! Kime göre, neye göre, ne, ne kadar değişiyor derler adama...
Yine çok manidar, yine çok anlamlı, yine felsefe bezeli şiir.
Kutlar ve saygılarımı sunarım...