Yüreğimin içindeki ben... Şiirdir yaşamak satır satır yaşayıp ölmek

Ah azize ...!
kahküllü saçlarını dağıtarak yuvarlandın gözlerimin perdesinde...
öbek öbek delikler açtın ,yüreğimin içinde
bir köstebek gibi toprağımı eşeleyip kokunu alıyorum her rüzgarında ...
bu davut gönlümü verdim sana ,
savurma beni sağa sola..
bozkırın toprağında herşey faydasız
sen yoksun yanımda

sensiz günleri saydı papatyalar , kurudu bütün ak yapraklar
Neredesin azize ?
hangi karın altında unuttun ,
hangi gazel ile yaktın beni..
şimdi bir ayyaş bekler seni
boş bir çerçeve astım duvarıma,
bir kadehte senin için doldurdum bugün
otur karşıma ..
hayalimde adsız bir albüm gibisin,
çeviriyorum aklımdaki her sayfanı
kaç kez okudum sen diye kendi romanımı biliyormusun?

Sen; sevmek isteyip..
Olmayan...
hayallerimdin,
gitmek isteyip de ,yürüyemedigim yollarımdın...
rengarenk bir uçurtma gibi süzülüp yükselmek istediğimde ,
her defasında yere çakıldığım düşlerimdin...

Ah azize..!
hayal dünyamın gerçek yüzü..
kendi romanımı bitirdiğimde ,
hayat denen bu tiyatro sahnesinde aşkı oynadım seninle...
yalandı seni sevdiğim
ben hiç kimseyi sevmedim
yıldızlarda kayar azize

bir dilek tut benim için
bir şiir olduğumda
Sevgiyi yazmak için..

Gülmeyi unuttum son sahnede ,korkuttu beni karanlık düşlerim...
hani Azize bende bir gün severmiyim..

hayal eder düşlerim..
düşlediği mi severim...




Ayşe caniberk
Gümüş kalpler