YAŞARKEN ÇÜRÜDÜKvahşetin bütün Perdeleri açık çehreler kapalı, camlar kapalı kalplere mühür vurulmuş merhametin kapısı kapalı çiçeksiz saksı gibi budanmayı bekler dururum... nefsim her kapıyı çalışında evde yokmuş gibi yaparım zordu bu zamanlar açız abiler ,ablalar yüreğimiz çok aç , susadık iyiliğe , susadık kardeşliğe, şimdi arkadaşlık dökümü herkes birer birer döküldü kış döküldü..! yaz döküldü..! bahar döküldü..! sonbahar da döküldü..! Aileler döküldü...! çocuklar döküldü...! "-herkes yalnızlığa birer birer döküldü ! damarlarımızdaki asil kan döküldü ! şimdi ! yeni bir mevsimin doğmasını bekliyoruz. kıyamet kopuyor daha ne olsun..! birlik olamadık işte ! diri hiç olamadık ! saksıların içinde, pencerenin önünde seyrediyoruz kendimizi kapalı bütün camlar perdeleri kapalı bu hayatın bugün günlerden arkadaşlık, kardeşlik yaprakları döküm günü ....! yürümek isterken emekledik koşmak isterken de... yalnızlığın çukuruna düştük işte böyle yaşarken çürüdük Ayşe Caniberk Gümüş kalpler |
sevda ve özlem vardı,
vefalı o güzel yüreğine sağlık Üstadem ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla her daim