GİDİYORUM

Şimdi gidiyorum;
sessiz ve sensiz,
üşüdüğüm sabah serinliğiyle gidiyorum.
Kuşluk vakti gördüğüm senli düşlerle gidiyorum.
Ne bir şarkı ne de bir ışık huzmesi bozar dengemi.

Şimdi gidiyorum;
sensiz üşüdüğüm sabahları,
hayalini gördüğüm senli günleri,
içimde çalınan şarkıları,
gözümde parlayan yıldızları,
kısaca,
senli geçen zamanları,
seninleyken yaşadığım cocukluğu bile alarak gidiyorum.

Kapat gözlerini, sevdiğim;
olur da hayal kurarsan,
sendeki anılar da gitsin
ve sen,
kayan yıldızlardan “dönsün” diye dilekler tut.

İstersen ayrılık şarkıları dinle,
pencerene konan güvercinlerle barışa zeytin dalı uzat.

Yine de ben bilirim:
sen,
ulvi bir aşk da aydınlık bir geleceği
karanlığa bırakacaksın.
Öyleyse sen aşktan söz etme;
bırak ben gideyim.

Ansızın,
yakışıksız,
beklenmedik bir anda,
sana göre ve anlamsızca gideyim.

Dilini prangalara çek;
Susuşum varsın eğreti dursun yüreğimde.

Mahkum ettiysen beni sensizliğe
ve attıysan cehennem yangınlarına,
itirazım yok.
Öyleyse yanmaya gidiyorum.

Bilinçsiz kanatmalarınla,
yüreğimi yıkmalarınla,
zahir sandığın dokunuşlarınla
gidiyorum, affet.




Efkan ÖTGÜN