CEYLANIM
Dolaşıyordum dün yine,
Küre dağının derin, sessiz sakinliklerinde. Bir pınara rastladım, en ücra yerinde. Eğildim... Buz gibi...billur gibi. Elimi yüzümü yıkadım, İçtim... kana kana. Birden...! İnanamadım, şaşırdım... gözlerimi oğuşturdum, biraz ileride irice bir kaya, Ve... üzerinde Sen.! Uykuda değilim, rüya göreyim, Sahrada değilim, serap göreyim? Uzun süre bakıştık göz göze, kımıldamadan. Pırıl pırıldın! gözlerin sevgi dolu! ışıl ışıl. Açtım ellerimi; koştum sana doğru! Rüzgar gibi.. yel gibi; fırladın yerinden. Kayanın gölgesinden; iki yavru ceylan fırladı... annelerinin peşinden. O kadar güzellerdi ki; hepsi de’!! Tıpkı senin gibi... |