ÇORAK TOPRAKLARDA BEN
ÇORAK TOPRAKLARDA BEN
Sessiz çığlıklar duyuyorum derinden, Sisli bir loşluk içinde. Batıyorum çırpındıkça… Boğuyor fikrimi çorak topraklar, Kemiriyor beynimi. Sesler duyuyorum; Müjdeli güzel sesler. Bir yol arıyorum Kavuşmak, Bir ince ışık; Kurtulmak için. Boğuluyorum Şehrin karanlığında bu gün. Bir mürşit arıyorum Huzura varmak için. Muhasara altındayım Bataklığında şehrin. Bir anafor ki çekiyor içine beni. Direniyorum kurtulmak, Tutunmaya çalışıyorum; ota çöpe Dayanmak için. Işık yok, Ümit yok, Yokluk girdabındayım. Soyut bir varlık içinde, Tutunacak dalım yok! Kendime varmaz sesim Âvâzeyi salsam da, Yeter ise nefesim. Yüreğimi dağlarım! Şimdi, Çorak topraklarda ben; Feryat figan ağlarım! 28.12.2006 |
Her zaman olduğu gibi, güzeldi şiirin
Biz de okuduk ve kutladık yürekten, yalansız ve riyasız
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal