BİR ELDİVEN VE ANNEM

Bir incecik sızıdır
Yüreğimde eldiven
Bir sabah başucumda
Görmüştüm bir eldiven

Her kış vakti çocuklar
Oynarken kar içinde
Soğuktan parmaklarım
Sızlar da ta derinden
Acısı yüreğimde
Sızlanmakla uyansa
Kimse duymaz sesini

O günkü sızlanmamın
Sesini duyuyorum
Anamın tutuşuyla
Huzura eriyorum

Kimsecikler duymazken
Yürekteki sızıyı
Camdan bakan anamdı
Gönderen o ısıyı

Karda hâlâ oynarken
Çocuklar kartopunu
Ben uzaktan bakarım
Mahsun ve üzgün
Anamın yoluna bakarım

Benim anam yok artık
Ben anamdan yaşlıyım
Nerde eldiven görsem
Bilin gözü yaşlıyım

Bir gece hiç yatmadan
Örmüş bana eldiven
Yoksulluktan mı acep
İpleri hep rengârenk

Uyanıp baktım da ben
Etrafıma mahmurca
Başucumda görmüştüm
Rengârenk bir eldiven
Kim koymuştu ki bunu
Acaba kime neden

Bakınca gözlerime
O güzel bakışıyla
Anladım ki benimdi
Örmüştü bana annem

Benim annem yok artık
O soğukta ne yapar
Ben ondan yaşlıyım ya
Duamla mutlu yatar

20.09.2008