Toplumsal olaylar karşısında toplumsal suskunluğumuzun nedeni eğitimsizlik ve özellikle dinin yanlış işlenmesidir. kendi bireysel çıkarlarına dokunulduğu zaman, ancak o zaman tepki veren bir toplum olduk, O da birkaç günlük. Ata sözlerine bir göz attığımız da örneğin, "bana dokunmayan yılan, bin yıl yaşasın" oysa sana dokunmayan yılan binlerce yıl yaşayıp, binlerce yıl can yakıyor.
Bizim yaşlarda orta okullarda, el işi, tabiat bilgisi, resim, müzik dersleri vardı, herkes yeteneğine göre bir yöne yeniliyordu. Bir gün Bursa da da kuzenime gittik, Gündüz olduğu için eşi fabrikasındaydı. Birden televizyon sustu. Kaynanası " kızım bir elektrikçi çağır’ dedi. Oturdukları yer Mudanya yolunda bahçeli büyük bir villaydı. İsviçre’li gelin Erica gidip bir kontrol kalemi aldı Erica ben bakayım" dedim. "Ben yaparım" ve arızayı prizde buldu, prizdeki temassızlığı giderip arızayı yaptı. "Erica, elektrikten korkmuyor musun?" Gayet sakin Almanca aksanı tatlı bir Türkçeyle " Biz okulda bunların eğitimini alıyoruz"
Oysa ülkemizde tam tersi yapılmış tüm meslek, tarım ve sanat dallarını içeren dersler kaldırılmış, lise ve ortaokulların içi boşaltılmış bütün okullar imam hatipleştirilmiştir. Çünkü ölünce cennete giden yol bu deniyor, insanlar tanrı korkusuyla yetiştiriliyordu.
Evren şu ana kadar incelendiğinde tek cennetin dünya olduğu görülür. ve şu anda el birliğiyle bu cenneti yok etmekle uğraşıyoruz

giderken sabahın
kör karanlığında
çocuklar aydınlığa
avuç açıp
diz çökmek için yaratana
önce bankamatiğe uğradı
kavuşmak için
beşinci maaşına

Oğlan almıştı rus avrat
ukraynalı diye diretmişti ikinci evlat
ya havle vela
ya kuvvet deyip
ikinci avrat arab’ın bindi tepesine


sen demişti bir parmak
gel otur buraya
kıpırdama sakın sağına soluna
allah adına ne dersem yap
sakın nefes aldırma
bizden olmayana

sahibin eli halkın cebinde
bir cebine bir koyarken
öbür cebinden beş aldı
çocukları aç sefil sokağa saldı
onlara tecavüzü mübah saydı
bunca mazlumun ahını alıp
allah adına bunları yok saydı

işçi memur çiftçiyi
sefalete atarken
halkın malını
eşe dosta efendilerine
peşkeş çekerken
hiç yüzü kızarmadı
hiç utanmadı
allah adınaydı tüm bunlar
o allahı yok saydı

savaş patlayınca arabi cıhan da
rus gelinin uçakları
bombaları atarken
arap topraklarına
önce arap hatunun çocukları kaçtı
kendi çocuklarımız açken
devleti arap aşığı sahip
önce onlara kucak açtı
hep bunları allah adına yaptı
o allahı yok saydı

petrol
doğalgaz
ve
silah
paylaşılamayan
can alan kan kokan topraklar
suskunluğa bürünürken
bu kez patladı silahlar kuzeyde
biz yabancıya
peşkeş çekerken topraklarımızı
kadın
çoluk
çocuk yaşlı
ukraynalı dikilmişti
rus tanklarının karşısına
kale gibi

bizim damat oğlanlar kaçmak
için çırpınırken savaştan
ukraynalı gelinin elinde silah
diyordu ben ayrılmam
vatanımdan

Satınca fabrikaları sahip
köylünün toprağı gübresiz
hayvanı yemsiz
çocukları sütsüz kaldı
bankalar elinden
toprağını traktörünü alırken
bakan efendi pis pis sırıtıyordu
hep bunları allah adına yaptı
o allahı yok saydı

gemicikleri dolaşırken okyanusta
neler taşıdı neler
kimi çuval çuval otlar,
kimi tomar tomar dolar
içerdeyse halkım yokluktan
ağlar mı ağlar
o hep bunları allah adına yaptı
o allahı yok saydı

her bir yanımız kan ve ateş
sahip elini açmış
rus’un kapı önünde
ekmek, doğalgaz
diye el oğuşturur
arabın önünde
petrol dolar diye secdeye yapışır

elde avuçta kalmadı dolar deyip
ingiliz’in önünde
diz çöküp meleşir
ne kaldıysa
önce beşli çeteyle üleşir
elin gavuru halkına dağıtırken para
bizimki iban numarası verip
halkın son kuruşuna göz diker
o hep bunları
allah adına yapar
o allahı yok sayar