AYDEDE
AYDEDE
Ay baktı bana Tepelerin ardından, Tıpkı dedeme benziyordu… Ay baktı bana Tepelerin ardından Sanki etrafı süzüyordu. Sonra yavaş yavaş Kaldırıp koca başını, Yükseldi gökyüzüne. Karanlıklar ortasından, Yıldızlara inat Yeryüzüne aydınlıklar saçıyordu. Tıpkı dedeme benziyordu… Birden karanlığa büründü dünya Elektrikler kesiliyordu, Aydede dünyayı aydınlatıyordu. Tıpkı dedeme benziyordu… Zifiri karanlıklar üzerine Sanki nurlar saçıyordu… Ayrı dünyalarda aynı evlerde İnsanlar kavuşuyor, Sohbete ulaşıyordu. Aydede vuslata taşıyordu. Tıpkı dedeme benziyordu… Ay baktı bana Kaşlarını çatarak. Bize bir şeyler anlatıyor, Hem de etrafı aydınlatıyordu. Tıpkı dedeme benziyordu… Ben Aydede’nin, Şimdi daha iyi anladım Neden Aydede olduğunu… 07.07.2009 |