Biz.... Aklımız tutuklu, fikrimiz sabit, Çağa çıkan bir iz bulamayız biz... Ne derse kanarız “canlı bir mabut”, Soru soran bir söz bilemeyiz biz... . Etsin diye insan kendini imar, Her gereci vermiş” ilahi mimar”... Lakin hep ellerden bir yardım umar, Bir türlü kendimiz olamayız biz... . Ömrümüz ıstırap, kaygı süreci, Gönlümüz muhabbet, sevgi kıracı... Arar bizi bulur sanki her acı, Hayattan zerre haz alamayız biz... . Sırtı ya bey, ya da şeyhe dayarız, Kula kul olmayı “kutsal” sayarız... Sürüde olmaktan gurur duyarız, “Ben”i sayan bir biz dilemeyiz biz... . Bugünü yaralar yarın korkumuz, Kıt-kanaat döner geçim çarkımız... Ellerce söylenir yaşam türkümüz, Gönlümüzce bir saz çalamayız biz... . Olur mu zihinde düşünce hasıl, Yok ise lisanda neden ve nasıl... El-etek öptükçe, işe velhasıl, Hakkı, hukuku baz kılamayız biz... . Kimi dane alır, kimi sap-saman, Hayat harmanını dövdüğü zaman... El elinde elce döndükçe dümen, Ahlak yolunda düz kalamayız biz... . Derler ki, herkesin eksi-artısı, Çıkacak konunca mizan tartısı... Ahrete, soldukça ihlas örtüsü, Ecri çok, özrü az salamayız biz... . Veli BOSTANCI (Ankara, Mart 2022) |
Yüreğine emeğine sağlık
______________________________Selamlar