GECEYE SIĞINDIM
Ben...
En çok geceye sığındım Yâr bildim, yâren bildim Sessizce göğsüne koydum başımı Yıldızlar gibi döktüm sinesine gözyaşımı Örtsem de siyah tenini yorgan yapıp üzerime Yine de ayazında buz keser yüreğim Unutturmaz bana yalnızlığımı... Gecenin en koyu siyahında Bir yalnızlık senfonisi çalınır kulağıma Avaz avaz yankılanır acının çığlığı Soğuk bir rüzgar eser maziden kalan Dokunur şefkat ile okşanmayan saçlarıma Sessizce fısıldar, vurur yüzüme çaresizliğimi... Kuruluydu saatler... Yaşanmamış geçip giden zamana Her saniyesinde bir ah Her dakikasında keşkeler birikir Uzun gecelerin tan vaktinde Çiğ damlaları düşer kirpiklerime Süzülür yanaklarımdan hüzün Gönül yorgun, dil suskun, beden mecalsiz Teselli etmez artık gün doğumu Üşür ellerim kimsesizliğin avuçlarında... Hatice Olkuner |
Bir yalnızlık senfonisi çalınır kulağıma
Avaz avaz yankılanır acının çığlığı
Soğuk bir rüzgar eser maziden kalan
Dokunur şefkat ile okşanmayan saçlarıma
Sessizce fısıldar, vurur yüzüme çaresizliğimi...
Bilhassa şairleri gece sarar karanlıklar basar üstüne. Gözler dalarcasına simsiyah renklerde şekillenir görüşler. Dalar insan bir an, biteviye salınır sessiz çığlıklarında gecenin... Saat durmuşçasına geçmez olur zamanlar; Yürek yangın yeri, beden yorgun, dil suskun. Öylece kalır insan donmuş sular gibi buz keserken. Değerli şairemeiz çok güzel ve duygu yüklü bir şiir yazmış. Yürekten kutluyor ve tebrik ediyorum. Selam ve saygılarımla.
Gece yorgun, beden yorgun, dil suskun
Gecenin karanlık, haşin yüzünde
Gözler bir noktada, halsiz ve yorgun
Bir şarkı mırıldanır, hüzün sesinde..
Kul Seyyah