YOKLUGUNDA
Hasret zamanı kamçılıyor
Çılgınca koşuyoruz sonsuza Bilinmeyen bir yer şuan içimdeki Çekiyoruz özlemlerin kahrını acımasızca. Her gün bir acıyı kapatıyor usulca Batan her günün kızıllıgı kalıyor geriye Ve ardından koyu karanlıklar Yatagımda tüketiyor beni bu yanlızlıklar Çok defa gece izlerde aradım seni Yıldızsız gecelerin sonsuz derinliginde Kara bulutlar çökerdi üstüme Ve ardından kan dolardı gözlerime.. Çok aradım güneşli sabahları Hele güneşin parlaklıgında seni düşünmek Beni yaşatan özlemlerimi unutturan Yoklugundur bana kan kusturan. Benimkisi bir ümit işte sevgili Uzagız aslında çabalarımız boş Dolmazsa günler kavuşmak bile hayal bize Hasreti tutuşturan kader elimize.. 13-07-1979 |
Yoklugundur bana kan kusturan.
takılı kaldım bu bölüme teşekkürler yazan yüreği kutlarım...