YANGIN YERİYDİ GÖZLERİN
Kara gözlerinden korkmuşdum
Sebebsiz hışımlardan kızgınlıklardan sakınmışdım Halbuki ellerim üşümüşdü benim yoklugunda Oysa dokunmak vardı tenine yüzüne gözlerine Nasılda kızmışdın ogün Yangın yeriydi kara gözlerin Bakmaya korktugum. Oysa mavi göklerden yorgan yapmışdım sana Yıldızlara bakıp bakıp Büyüyecekdik küçük çocuklar gibi seninle Şimdi yapayanlızım bırakdıgın sahil kasabasında. |
Kalbim ela ile tattı seviyi
İsa’yı çarmıha geren çiviyi
Kapansa, kalbime çakar gözlerin