Anadolu’nun bağrından kopup Dost bağından geçipde geldim Dost Dost diye ağlar dururum Bulamadım koca dünyada bir yaren Hiçler dünyasında kaybolmuş onca insan Ďostluklar unutulmuş bir bir
Seyyah olup yollara düştüm Önüme çıkan dervişlere sordum Dediler Dostluk şerbetinden içmek Her adem oğluna nasip olmaz Kevser şerbetinden daha tatlı Sırat köprüsünden daha ince bilene..!
Dost diye nicelerine sarıldım Lakin Göz yaşını silen Ďostluk ateşinde yanan, Dost diye ölen, Konuşunca iyi geldin ............ diyecek insan kalmamış..!
Unutulmuş bir bir Dostluğun ne kadar kutsal olduğu Dost bağına varamadan çürüdüm Karanlık yollarıma bir dost aradım durdum da Bulamadım hayatın pisliğin de omuz verecek Anladım ki Hayatta dostluk diye bir köprü kalmamış
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KALMAYAN DOSTLUKLAR şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
KALMAYAN DOSTLUKLAR şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
şiirinizi beğendim, hayal kırıklığı yaşamamak için bence ne gerektiğini, gerçek dostun niteliğini şöyle dile getiriyorum: Dost kar yağdırmaz umduğumuz dağlara döndürür benliğimizi yemyeşil bahçelere bağlara
Dost kar yağdırmaz umduğumuz dağlara
döndürür benliğimizi yemyeşil bahçelere bağlara