yaşamanın önündeki en büyük engel acıma duygusu mu

birinin azıcık engeli vardı
yolda sokakta herkes ona engelini hatırlatırdı
hem de en acımasızca
o susardı cevap veremezdi
hatırlatanları dövemezdi

yıllar geçti
engeliyle yaşamayı öğrendi
fakat
içindeki kırgınlık geçmedi

kendisi her konuşmasında
insanlarla tanışmasında
acılarından bahsederdi
lakin
kimsenin kendisine acımasını istemezdi

hem yardım ve anlayış
en çok da sevgi bekler
yardım etmek isteyene de bana sakat muamelesi yapma derdi

hassastı kırılgandı alıngandı
hassas ve kırılganlardan haz etmezdi ne kadar hassassın derdi
başkasının alınganlığı en tahammül edemediği idi
karşısındakilere alınabileceği şeyler söylerdi
inceden
aa acaba beni mi kastediyor sorusunu uyandıran laf sokmaları pek severdi

yaşamanın önündeki en büyük engel acıma duygusu mu

kişi kendisine acır önce
sonra başkalarına acır acımak yüceltilir acımayan alçaktır

birine acıma öğretilir birine acımasızlık

çok acıyanlar acımasızların elinde örselenir acınacak hallerini gizler
kendisini hep mutluymuş derdi yokmuş gibi gösterir
günün birinde acımak acınmak getirir
düşer kaldıranı olmaz
feryat eder kimse duymaz
yardım edeni bulunmaz sessizce mum gibi bir köşede erir

annem derdi
kızım çok acıma acımak acınmak getirir

bir kadın bir kadına acır
zavallıcık der
bir gün
acıdığı kadının kocasıyla yakınlaştığını öğrenir
kocası ona acımaz acıdığı kadın ona acımaz
en yakın bildikleri ona acımaz
bütün dünya onu terk etmiş gibidir

yıllardır
diğeri için gözyaşı dökenler
acımasızlıkla ödüllendirilmiştir
gözyaşı dökülenler ona ne bir teşekkür etmiştir ne de
memnun edilmiştir

merhametsize merhamet kendimize merhametsizliktir

en yakınlarına acımasız olanlardır en fazla
yabancılara merhamet duyan

dıştan bakıldığında ne mükemmel birisi
görsen ne iyi kalpli dersin
ailesine sevgi cimrisidir esef edersin

yıllarca bir ömür boyunca hep acırdı üzülürdü ağlardı
ağladıkları üzüldükleri ona inanmazdı güvenmezdi
olsun iyilik yap denize at anlamayan anlamasın diyebilirler
merhamet bilmeyene giderse şefkat anlaşılmazsa
kişi aslında kendisini sabote eder

iyilik karşılık beklemez evet doğrudur
Allah için yapılır yoksa riyakarlık olur
fakat
sürekli bir kişi baş oyuncu diğerleri figüransa
ilgi bana sevgi bana şefkat bana diyorsa
en çok seven benim en iyi benim
en yardımsever benim diye inanıyorsa
ve herkesi buna inandırıyorsa
iyiliği beklentiyle yapıyorsa
neye yarar
içi başka dışı başkaysa

acımak kime
acımıyor ki sana
iyiliği bile şartlı sevgisi koşullu
duyguları ahtapot gibi yüz kollu

baktığımda
gördüğüm
duyduğumda dinlediğim
içime yerleştirip adeta bütünleştiğim
hep odakta aynı isim
her mekanda her toplulukta aynı resim
ben ben olmaktan çıktıysam bitiyorsa nefesim
artık kısılmışsa sesim
yok olur kuvvetim tükenir yaşama gücüm hevesim

yaşamanın önündeki en büyük engel acıma duygusu mu

bu duyguyu kullanır dilenciler
bu duyguya oynar tüm aktörler oyuncular

belki de hiç çıkmazdı
acıyanlar olmasaydı bunca katliam acı barut kokan kan kokan savaşlar

bir canlıyı öldürüp yiyebilen acır mı
insan için et yemek zevklidir lezzetlidir
sırada bekleyen koyun için ise bu bir mezalimdir

kurunun yanında yaş da yanıyor
suçlu ve suçsuz aynı cezanın muhatabı aynı şekilde yargılanıyor
bazıları gerçek mahkemeyi bir tek bu dünyada sanıyor
pek çok dava mahkemeyi kübraya kalıyor

acımak mı acımamak mı acınacak hale düşmek mi serin durmak mı
bir doktor yahut hemşirenin acıma lüksü olabilir mi
hasta yardım bekliyor
gözyaşına boğulan doktor hastasını ameliyat edip kurtarabilir mi
kalbi durana kalp masajı yapıp hayata döndürebilir mi

acıma kendine acıma dilenciye acıma acımasıza
acıma egoiste acıma vurdum duymaza
acıma düzelir bir gün zannedip şiddet uygulayana

acımaları gerekeni cezalandırıyorlar
hakkını savunamayanı yargılıyorlar
zalimi alçağı can yakanı alkışlıyorlar mükafatlandırıyorlar

öyle mazlumlar var ki
herkesin gözünde rezildir hakirdir hor ve aşağılıktır
öyle zalimler de vardır ki
halkın gözünde kanatsız melek gibi adeta kutsal bir varlıktır

öyleyse gerçek nedir

gerçek bilinmezliğin içindekidir

ağlamaktan gözü şişen neyi halletmiştir
hangi sorunu çözebilmiş kimin gözüne girmiştir
acıyıp durmak ve ağlamak marifet midir
yaşamanın önündeki en büyük engel yoksa merhamet midir

eyleme geçemeyen üzülmeye mahkumdur
gözyaşı bitmeyen denizdeki kum mudur
gözlerin sileceği yok önünü iyi göremez ağlayıp durur
kendisini tüketir sonuçta ağlamaktan bitap düşer yorulur

acımak yaşamayı durduran kanı donduran canı alan duygu
gecenin ilerleyen vaktinde kaçar uyku
parmaklar uyuşur beyin ağırlaşır
bir beden kaç bedenin hayat yükünün ağırlığını zayıf bedeninde taşır
yalnızca beden midir bunca ağırlığın yükünü yüklenen
ruh kıvrandıkça acı yayılır tüm varlığa hemen
acımaktan vazgeç aklını topla başına
sen acınacak hale düşersin kimse bakmaz gözyaşına

acımak acınacak hale gelmektir





gülhan çeliktaş