Symphony No. 44
unutacağın ilk şey verdiğin sözler
belki biz yaşamadıklarımızı özlüyoruz ses ve söz bir enerji ve frekans belki de varlığımız ve madde yok ruhumuz arap saçı gibi olmuş ya da en azından evren içinde dolaşan biri tecrübe her birimiz acı çekiyoruz kendi cehenneminde yaşıyoruz çünkü biz tanrıyı zorluyoruz ezeli yalnızlığımızda duvar gibi geciyoruz - birçok - kez ama hepsi ayrı bir yanılgının içinden ancak ellide biri bizi anlayacak onlar asimile edilemeyen ruhlar kandırmayalım kendimizi her şey geçer nefes yoluyla terleme veya benzeri şifayla… |