Symphony No. 44-3sen ayaz nefesinle dokunan hassas arzu ve yıldız tozları ve gece düştüğünde efkar kalır hayatımıza ve sen yalnızlığım kuşkusuz kendini örüyorsun gözlerimin buğusuna duvar gibi ve ayet ayet yaşıyoruz ve yaşıyoruz darmadığın aylarda baharına sövdüğüm sevgili ezeli iblisimsin çarmıhta gerili iken ve asla sahip olamadığın ruhuma ve bize sahip olamayan tanrılar şimdi bizi lanetiyle sınadı pastoral bir ilkbaharda aniden çöken sis günümüzün sözü olur ve hafifçe dokunduğum vücudunu aydınlatırken mazi gibi şarkının hafızasında bana sunduğun ve aldığın ruhun yanıyor ihanetin farklı bir türü gibi sana asla yalan söylemeyeceğim ben sadece kendime yalan söylüyorum böylece kalbime ihanet ediyorum.. ...yalanlarını örterek gözlerine sövdüğüm kadın… |