İŞÇİ KADINLARŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Mersin’in Silifke ilçesinde kadın işçileri taşıyan bir münübüsün kaza yapması sonucu yazdığım bir şiir.
İŞÇİ KADINLAR Herkes mışıl mışıl uykusundan uyurken Ay bile veda etmemişken geceye, Ardı ardına çalar kurulu saat. Henüz yeni yeni filiz verirken umutları, Uyanırlar uykularının en derinininden, Yemyeşil bir rüyanın, tam da orta yerinden. Kör karanlıklarda kalkar kadın işçiler; Kimisi tarım işçisi, Kimisi gündelikçi... Tutsa da dizlerinin romatizma sızısı, Tükense de dirençleri, Bir yevmiye bir yevmiyedir diye, Yola revan olurlar yaşlısı genci. Sabahın ayazında çiy düşerken kirpiklerine, Hayalinde akşamki sofrayı döşer. Duyunca ırgat başının sesini, Dilinden ince bir kahır düşer. Bazen çok acımasızdır hayat, Belki yuvasına kavuşmak nasip olmaz, Bir yol kenarına cansız bedeni düşer, Üç çocuklu Ayşe’nin. Handan Uçak Tunca |
Gözümde tomurcuk yaşlar ağır ağır doğruldum
Ustam geldi sırtıma vurdu unut dedi romanları
İşçisin sen işçi kal giy dedi tulumları
İşçisin sen işçi kal giy dedi tulumları..."
Cem Karacanın tamirci çırağından eski ama eskimeyen onurlu insanlar için. saygı ile...