*Yağmurlu bir gün ve gök kubbe, olacakları önceden biliyormuş gibi, damla-damla gözyaşı döküyor...
*Genç bir subay hayat arkadaşını bulmuş mutlu, çünkü orduevinde onunla düğün ediyor...
*Orduevinin duvarları çalınan yüksek sesli müzikten ve çalıp oynayanlardan sanki tempo tutmuş gibi, şakır şakır
titriyor...
*Orduevinin kapısındaki Mehmetçiğin derdi başka, nöbet tutuyor ve teskereye gün sayıyor...
*Mehmetçik Mehmet, bir taraftan yavuklusunu hatırlamış, hayalinde ona şanlı-şerefli bir düğün yapıyor;
Bir taraftan da, kapının önünde birikmiş başı örtülü kadınları içeriye sokmama yasağını uyguluyor,
*Damat olan genç subay, şaşkın şaşkın etrafına bakıyor ve yalancı gülücüklerini etrafına dağıtıyor,
Ciğerleri parçalanmış gibi ve yuvasından fırlamış gözlerle, ara sıra kaçamak yapıp dış kapıya göz atıyor..
*Gelinin ve damadın başı örtülü anne ve akrabaları, ara sıra açılan dış kapıdan içeriye bakıyor.
*Başları örtülü diye içeriye alınmamalarının ağır faturasını, yağan yağmurla ritim tutmuş gibi, göz pınarlarından sel
akıtıyor...
*Düğün, böyle başlayıp ve böylece sürüp, “LAİK DÜĞÜNÜ” olarak böylece bitip gidiyor..
Ve böylece, yirminci asrın son çeyreğinde; “İrtica, bir defa daha engelleniyor ve vatan bir defa daha kurtuluyor!..
“laik ( veya laikçi) bazı kişilerin namusu!..” İRTİCACILARIN ELİNDEN, BİR DEFA DAHA böylece kurtuluyor;
Herkes, kendi vicdanı ile baş başa kalarak.. evine doğru; kimi neş’eli, kimi üzgün dönüyor...

SUBAY ORDU EVİNDE DÜĞÜN

ŞİİR NO: 121 * 25-12-2008

Gelin, düğününde gözleri nemli,
Şimdi; hem çok mutlu, hem çok kederli;
Gök; bunu biliyor, önceden belli,
Gökler de ağlıyor, yağmur temelli...

Nöbetçi der: Bu komutanın emri,
Başı örtülü, giremez içeri...
***
Gök durmaz boşalır, rahmeti sağar,
Ağlayan buluttan, çok yağmur yağar;
Kapının önünde, nice göz ağlar,
Gözlerden akan yaş, ciğeri dağlar...

Nöbetçi der: Emri komutan sağlar,
Nöbetçiyim, ben, “beni, emir bağlar...”
***
Her iki ananın, akar göz yaşı,
Bu ağıta sebep, örtülü başı;
Ürkütüyor, bu bez’in bir metresi,
Gözlerinde kaldı, düğün hevesi...

Komutan der, "Kabul edin gerçeği,"
Çünkü emir, laikliğin gereği...
***
Gözyaşları; yağmur, yağmur yağıyor,
Bulutlar ses vermiş, sağnak durmuyor;
Başörtüsü, bu kapıdan girmiyor,
Gönüller el-ele, vicdan sızlıyor...

Halk der: Bu nasıl iş, aklım almıyor!..
Yalnız, bulut değil; vatan ağlıyor.

Tarihsiz.. SAAT:05:10 Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])