Nisan aya özdeşik aşk yollarında
Kışı yaşamadan nasıl varalım.
Hüzünlü seslerin baht isyanına
Kelam olamadık neye yanalım?

İnce, zarif, narin dillerdi tadı
Akılda kalandır, hep yaşar yadı
Şairlerin şimdi dostu kalmadı!
Söyleyin zamanda kime kanalım?

Derinden de güzellikler derinden
Gönül çıkmaz sevgi dolu evinden
Dünya bağışlansa şiir öründen
Bırakın da, cayılmazı sunalım?

Kimi ironiktir, düşümüz cevher
Biz, siz, o demeden sarın bu sefer
Her karanlık sonu Aşık’a seher
Gündüz gibi hep aydınlık olalım.

Doğuştan aşığız başlarız söze
Halka şairiz söz, hep dize dize
Sonradan ünvanlar nam olmaz bize
İncitmeyin gül dalına konalım.

Rica minnet duymak yakışmaz talep
Dile her yer Maraş, her dünya Halep
Şiirle düz olur tüm yokuş yörep
Kaos, kargaşalar, olmaz bunalım.

Gurbet çeker derdi, rahimdir sıla
Kimsesize kimse, dostuz yoksula
Şairin sözünde bereket ara
Hayat, sağlık, bolluklarla dolalım.

Her çekeri tebelleştir günlerin
Yunus, Karacoğlan aynasıdır dünlerin
Her yerde okunan aşık dillerin
Halka birlik şirazesi duralım.

Neye güman gelip bunları dedim?
Nedeni insanım, herkesi sevdim
Sorarsanız beni bir Tunç Hamit’im
Tüm aşıklar gibi kalpten ağlarım.

Şubat 2022/ Kahramanmaraş