__ Köyümün çilekeş insanlarının hayat mücadelesi...

Sırtına yüklenen, en ağır yükle;
Koşarak çıkarken, merdivenleri!
Cefakâr aile, küçük, büyükle;
Beraber yaşadı, serüvenleri…

Büyük demedi hiç, küçük demedi!
Hayat sırtımızda, bir yük demedi!
Yerler düz değil de, oyuk demedi!
Çaktı ter içinde tüm sövenleri…

Kolay değil, alev kusarken hava!
Dağılmasın diye sımsıcak yuva!
Hayatın zorluğu, ayrı bir dava!
Sürüdü dörtnala, tüm düvenleri…

Bir gün yek ekmeğe muhtaç biçimde!
Bir gün tok, birkaç gün, hep aç biçimde!
Elleri yarılmış, çok güç biçimde!
Devam etti çekip, eldivenleri…

Günbegün yardıma, haber salarak!
Gün geldi hem nice, derde dalarak!
Bazen soğuk suya hasret kalarak!
Sonunda kazandı, tüm güvenleri…

Akıbet yaklaştı, en son durağa!
Dağıldı çocuklar, hem çok ırağa!
Gün, gün hasret kaldı, muma, çırağa*!
Şimdi toparlıyor, fesleğenleri…

Karaman-2022/02

Halil Şakir Taşçıoğlu

ÜSTATLARDAN:

Bozkır köylüsünde sabır diz boyu
Dert bükmüş belini halistir soyu
Ürün bol olursa yapacak toyu
Umut terk etmesin tüm sevenleri...............................Tülay Bostancı

Doldurdu taneler eteklerini
Sonbahar da yığdı kütüklerini
Polen yaparaktan peteklerini
Dolu dolu baldı bal kovanları..............................................resulcivcik

TDK:
Söven: büyük sopa, çit kazığı…
Çırağ: kandil, çıra, lamba gibi ışık aracı…
Düven: daneleri ayıran harman döven.