ANNEM...
Annem!
Hep derdin “canım kızım bir gün büyüyeceksin”… Büyüdüm sandım anne… Oysa çocuklar büyümezmiş ki … Hep derdin “bir gün sende seveceksin benim gibi” Sevdim, sevdim de ne oldu anne? Çocuk kaldım… Yürekteki acılarım büyüdü ruhumun yerine! Hep derdin! “ sadece dizin kanamayacak…” Haklısın, şimdi yüreğim kanıyor… Canım yanıyor… Ve bu minik yüreğim dayanamıyor! Annem! Ben hala o minik elli kızınım! Hadi tut ellerimi eskisi gibi… Tut ve bırakma! İhtiyacım var kollarında uyumaya… Nolur izin ver… Hiç uyanmayayım… “uyusun da büyüsün nenni...” Dizinde salla ve uyut beni, Belki uyuyunca büyürüm… Eskiden hani ellerim minik minikken Öyle derdin hep anne… Hadi bi daha söyle… Uyuyacağım… Ve büyüyene kadar uyanmayacağım… “uyusun da büyüsün nenni...” |