KADIN
“Künyefekün” emrine alemler boyun eğer
Tatbik ederler onu mahlukat birer birer Bu emri ifadaki meşakkat hürmetine Menzildeki cennete kadınlar önden girer Anaya ve babaya, cümle sevdiklerine Evlad-ı iyaline, gönül verdiklerine Has bahçenin içinden güller derdiklerine Özveri sofrasından nice nimetler serer Adem ile Havva’yı bir yarattı Yaradan İkisini bir tuttu, ayırmadı sıradan Uygarlığın temeli, kadındaki çıradan Çıkan aydınlık ile, insanlık Arş’a erer Şehzadenin, sultanın gönlü akar nehrine Dünyayı titretenler zebun olur kendine Bir ufak tebessümü merhem olur derdine Uğrun uğrun bakışı, koca bir ömre değer Sevdası ozanlara neler neler söyletir Ferhat’a dağ deldirir, Mecnun’a çöl öğretir Leylası da Neşet’i inim inim inletir Ama bir de severse, ölünceye dek sever. Osman Bölükbaşı Dara |
mükemmel
selam ve sevgiler