********************
Itriyle sarhoştu ruhum leylakların
Bir karış kaldı günün vedası
Akşamı getirecek hüzün doğacak
Bir giz şimdi yüreğimde batan
Geceye alıp götüren akşamlar.
***
Buğulanmış camlar gibi gözlerim
Tüm acıların seli inecek yanaklarımdan.
Elimde bir eski resim, gözlerimde umutlar
Şarkılar daha bir deliyorsa içimi
Direniyorsa yalnızlığımın elinde bitmemek için ümitler.
***
Tenhaysa bahçeler, içim hep suskun
Bahçede ağaçlar yalnız ve neş’esiz
Bir hasta gibi, dertli ve amaçsız insanlar
Ve her an çıkmaza giriyorsa simsiyah
Mor şafaklardan sonra beklediğim sabah
Çıkacak tutsak olmuş geceden yine doğacak.
***
Sensizken bulamadım içimdeki umutları
Bir hatırada taşıyorsa gözlerimin yaşları
Bil ki geldiğinde , benim bu kentin en mutlu insanı
Kapımı çalacağını, ellerin uzandığında
Mutluluk Güneşinin daha parlak doğacağını
Ay’ın haleler saçacağını yıldızlarıma.
***
Leylakların kokusu ile bir ikindi vakti
Ellerim duada Rab’bime geleceksin diye.
Gel, yetişir sensizliği, yalnız akşamlarımın
Derin bir sızı burkar yüreğimi korkulu karanlıklarda
Odamın her köşesinde gözlerin çıkar karşıma
Bir hüzün şarkısı olur içimdeki sevdan
***
Bilmem kaçıncı sana ağıt gibi dökülen bu şiirler
Kaçıncı sensiz batışı Güneşin.
Bitsin ıstırabı tükenmiş gönlümün
Anlayamaz bilemezler seni nasıl beklediğimi
Bilemezler bilemezler, yüreğimdekileri.
***

Günay Koçak 9.2.2022