HÜZÜNLERİN RESİTALİ
içimizde metruk bir hezeyan
sanki dilini yutmuş gibi sınar bizi erteledik umutlarımızı arzularımızı da nerede kaldı o eski coşku o damarda durmaz kan nerede kaldı asla insan küsmemeli doğasına yoksa düşüp kalırsın bir çıkmazın tam ortasına anımsa ! anımsamak bile gün gelir öksüz kalır oysa acıtarak yağıyor üzerimize hüzünlerin resitali hiçbir yıl hiçbir dil bilmiyor başına gelecekleri ne yazık ki ayrılıyor gün gelince dal ve varak ve ecel gelince buluşuyor beden ve toprak varsın hilebaz düşler iflahını kessin yüreklerimizin kim anlar ki şiirlerimizden başka bizi hangi şelale boşu boşuna çağlar |
ANLAMLI VE NEFİSDİ OKUDUĞUMŞİİR YAZAN YÜREĞİ KUTLARIM