Bozkır
İçimin bozkırlarında gezinen kelebeklerin verdiği bir günlük yaşam mücadelesi.
Sonunu göremediğim bu hayatın neresindeyim? Kapılıp bir gökyüzü dalgasına, kuşları sürüklüyorum peşimden. Karmakarışık bir fırtınanın ardında bıraktığı harabe bir şehir gibiyim. Zihnimde susturamadığım o malum sesler. Azap mı bu? Kimin âh’ıyım ben? Kelimelerin ömrü doluyor,ölüyor,gömülüyor. Gidemiyorum,kalamıyorum. Sonu gelmeyen bir savaş bu. Bağımsızlığım gökyüzüne değen ellerinde saklı. Karanlık şehirlerin bozuk sokak lambasıyım . Beni fark etmezsiniz, henüz yeni yayılmış bir vebâ’yım. |