Uzardı geceler
Gözlerin elaya çalardı
Bakışlarında hüzün Soğuk kış akşamları Acılar birikirdi Yağan karlarla Divanesi olurdu gönlün Sebebsiz bahanelerin Hasretliğine mahkum Uzardı geceler Siğaranın dumanında Karışırdı düşünceler havaya Anlamsız beklemeler Saat kösteğini her vuruşunda Kalbimin sesi kesilirdi Yanlızlığımla Çizerdim resmini Rutubetli duvarlara hayellerimin Sen varmısın bilmem Belli belirsiz Gözlerinin ışığı kaybulurdu Zifiri karanlıkta Zaman sonsuz manası yok Aydınlıkta |