Ayrılık
İstemezdim ama işte şu anda
Gelip başucuma durdu ayrılık Sevdam hayatımdı küçük dünyamda Dünyamı başıma yıktı ayrılık Küçük bir söz ile aldı yürüdü Açmadan bağımda güller kurudu Cânımı da tenden alsa olurdu Ölümden ötesi oldu ayrılık Uzanmak istedim elime vurdu Gitmek istiyordum karşımda durdu Cânânım cânımdı elimden aldı Murâd’ı vuslâta koydu ayrılık Cânân’ım da belki Cândan bezmiştir Kaderi de kara yazı yazmıştır Gelirim diyerek yol gözlemiştir Yoluma engeller dizdi ayrılık Dağları, yolları aşamıyorsam Yar bana, ben ona koşamıyorsam Sade nefes al ver, yaşamıyorsam Yalnızlığı yoldaş etti ayrılık Bizim böyle büyük sevdamız varken Ölümden gâyrısı ayırmaz derken Sabahım geç olur akşamlar erken Bizi bize Hâsret etti ayrılık Bu dertli bâşıma çorapları ör Yaptığına bir bak yaptığını gör Dilimi lâl ettin gözlerimi kör Cânıma tak etti, yetti ayrılık Ahvâl-i söyledim hâlimi yazdım Ben beni kaybettim divane gezdim Yârin yokluğunda cânımdan bezdim Yaşarken ölümü sundu ayrılık |