Uzağın yakın aynasıDerme çatma bir ay düşer göğün kafesine Gölgesi kendinden büyük Işığı karanlığın zifir aynası Yalın ayak koşan yıldızlara çelme takar Siyaha soyunan bulutlar Tek tek kayarlar günyüzüne Evsiz Barksız kalırlar Renkleri karışmış gökkuşağı gibi Akıp gittiler bir bilinmeze Oysa zaman kısaltılmış bir ömürdü kimilerine Bazen kayıp bir anının hayalden kalemi Bazen de hiç okunmamış tozlu bir mazi Kilit vurulmuş bir sonsuzluktu artık O en uzak yer Ve ne bir el uzanır eline Ne de bir ses sessizliğine Kör bir kuyunun kurumuş toprağına düşen tohum misaliydi hayat Ya güneşini örteceksin üzerine Ya da yıkanacaksın gözyaşı ile 17/01/2022 eMİNeYZAMAN 00:30 |
Selamlar... Saygılar...