EFSANEM
öylesine bir tesadüftün sen
ansızın çıkıp gelen mahzun ve masumduki tavrın sana taşındım kendimden bir bahar muştusu gibi bir nisan şakası gibi vurup geçtin taa içimden tuhaf bir mucizeydin sen hiç bir şeye benzemeyn ne gözlerinin karası ne siyahı saçlarının beni benden alıp giden yaşanmamış bakışların kaldıki sen bir utopyaydın hiç olasılığı olmayan ben aklımı hiçe saydım ve bütün kapıları zorladım oysa çıkmaz bir sokaktın ben bunu çok geç anladım şimdi yalnız efsanesin hatıralarda yaşayan bense yaşayan bir ölü o çıkmaz sokakda kalan senden miras bana şimdi dinmeyen kanayan yaran SEVECENDOST |