BİR ÇİFT MAHÇUP KARA GÖZ

Hicap vardı yüzünde, saflık arı demekti
Dostluğun mânası karşılıksız vermekti
Sevgi üç kuruş değil bir ömürlük emekti
Beklemeye değerdi bir çift mahçup kara göz...

Namahreme kirpiği inerdi perde perde
Kızarıp yanakları düçar olurdu derde
Tanyeriyle beraber uyanırken seherde
Güneş olup doğardı bir çift mahçup kara göz

Vatandı gönül evi destursuz girilmeyen
Hûri ordusu vardı bakınca görülmeyen
Sanki ulaşılmazdı kolay erişilmeyen
Bir ömüre sığardı bir çift mahçup kara göz

Papatya işlemişti mendilinin ucuna
Belli ki bu ayrılık gidiyordu gücüne
Sadakatle doldurup al mendilin içine
Sevdasını yığardı bir çift mahçup kara göz

Elindeki mendile hasret ile bakarken
Yayla çiçeği gibi dağ nanesi kokarken
Mendilini usulca gül koynuna sokarken
Gözlerini eğerdi bir çift mahçup kara göz

Hüzün bağdaş kurunca içine duman duman
Düşerdi yüreğine tarifi yok bir güman
Azıcık kederlense hıçkırırdı asuman
Bulutları sağardı bir çift mahçup kara göz

Sınırları aşılmaz fethedilmez kaleydi
Sadık bir bülbül gibi tüm sevdası güleydi
Bir gülün aşkı için çektiği hep çileydi
Yağmur gibi yağardı bir çift mahçup kara göz

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ..

Resim: Bekir Üstün