Seni Aşktan Korkarak SevmekSensizliği yalnızlık sanırdım, Korkardım… Meğer o vakitler Seni hiç sevmemişim… Önceden seni Görmediğim vakitler, Yokluğunla Yüreğimin içerisine hayalinin girdiğini, Âlemin aşktan ibaret olduğunu, Aşığın O’nsuz ama yalnız olmadığını, Yüreğinin sayfalarında kaybederken beni Yüreğimde bulurken seni, öğrettin… Sevmeyi öğrendim… Yüreğim kavrulurken od ile, aşk doldu.. Ah etmem asla, yakarsa yaksın sonsuza kadar, İsterse olsun sonu… Bir söz, belki bir bakış derman olur yarama… Şimdi acizim, Sevmenin acemisiyim… Hasta düştüm aşktan… Yine de, başka derman aramam… Aşkın zehri dolaşırken damarlarımda, şifam da sensin… Dağladığın yüreğin Lokman Hekim’i de..... Menzil sensen, Beklemesi yormaz… Yüreğinden yağacak bir damlaya muhtaç bozkırlarım… Senin kuraklığını sevmesi bile güzel… Oysa varlığının hayali kısa sürüyor… Giderken ansızın Beni de benden söküp aldın, Bir bilebilseydin, Sende, biçare beni buldurdun… Senli, sensiz hayale daldırdın… Ne ben varım şimdi, ne sen, Zaten Biz olamadık hiç… Meğer Aşk, Ne aşık bırakıyormuş meydanda Ne de maşuk… Yok ediyormuş kişiyi, İçten içe dolaşıyormuş zehri damarlarında… Yaşarken öldüm sanıyormuşsun Ölmüyormuşsun bir o kadar da… Gönül görmüyormuş bu vakitten sonra Aşkına çöllere düşüreni, kül edip yakanı… Beni öyle bir aşka attın ki Gelsen de artık ne fayda… Bana aşkı öğrettin ya… Artık, Boşver duyma yüreğimi, sevme de… Ben aşkı seviyorum, senin aksine… Aşktan korkmadan hem de… *Gülhanım |
aşk çok şey isteyen bir duygu
zehir etmekte ballamakta ayni yürekte
hakkını verene diyesim geldi
yüreğine sağlık güzeldi...