Ben Aşkın Mağlubuyum
Nar-ı aşkın ile yaktın ateşsiz beni
Yüreğimde (g)izlerim yüreğin habersiz Vurulduğum görüntün değil şüphesiz Ben aşkın mağlubuyum var bilme beni Eros şaşırmış nişanları belli ki Biri kalbimi delip geçerken Diğeri yokluğunun ortasında isabetli Ben aşkın mağlubuyum var bilme beni Değil bana önemli gözlerin Görmedim hiç boyun, yüzün Oktan beter yüreğinden gelen birkaç sözün Ben aşkın mağlubuyum var bilme beni Geçtim artık önemsemem bilmeni Bahaneler kalmadı ben de ümitlerim de tükendi Derken aşkına aşığım fark ettim istemem artık gelmeni Ben aşkın mağlubuyum var bilme beni *Gülhanım* Sukuta tüneyen bir hece sanki, Kayıp anıların yitiği solgun begonyalar… Arşınlarken yorgun ayaklarım, Sahil kumlarının serpiştirildiği sokakları, Bilmem, Gecenin mi karaltısına, Yoksa sükutuna mı kalır içimdeki saklı dualar? Görmediğin, Bilmediğin değildi oysa, Öbek öbek, Vakitsizliğe dizilip sır sır içime revan olan kervanlar! Mağlubu olduğun hissine dairdir, belki de, Yüreğine sessizce, Damla damla, Muştuları sızdıran... Ve, kim bilir? Bırakıp gittiğin değil, Götürdüklerindir belki de, Seni, Öylece huzurlu kılan… *Kenanfaik* |
Gönül sesinize sağlık tebrik ederim saygılarımla