Sevgili uğruna gurbet ellerde,
Peşince yollanmış bizim şairler.
Aşkı hep inlemiş hazin tellerde,
Şakıyıp dillenmiş bizim şairler.

Yörük obasının giderken göçü,
Kekik kokusuyla savrulan saçı,
Görünce güzeli kor olmuş içi,
Yanıp da küllenmiş bizim şairler.

Sevda derdi ona her dem bulaşmış,
Torosları adım adım dolaşmış,
Mecnun olup bazen Hakk’a ulaşmış,
Aşk için dellenmiş bizim şairler.

Gözleri görmezken başka bir kızı,
Bu dermiş kaderin yazdığı yazı,
Gönül mahzeninde durunca sızı,
Mey gibi yıllanmış bizim şairler.

Meftundur dilberin servi boyuna,
Gözün baygınına, kaşın yayına,
Almazsa bir defa yâri koyuna,
Çağlayıp sellenmiş bizim şairler.

İlhamı dağ gibi olunca yüce,
Dökülmüş dizeler hep hece hece,
Nihayet bulunca seherde gece,
Güllerde allanmış bizim şairler.

Yaşanan her sevda şiirde kalmış,
Türküler söyleyip bağlama çalmış,
Namını etrafa böylece salmış,
Kök atıp dallanmış bizim şairler.

Âşıktır onların bir diğer adı,
Hatırdan çıkmazken geçmişin yâdı,
Serbestçe yazınca şimdi evladı,
Birazcık sallanmış bizim şairler.