ÖFKELİ BİR ŞİİRŞiirin hikayesini görmek için tıklayın İlk gençlik geride kaldı. Orta yaşa merhaba demek gibi dolu, grafikler sözcüklerin arkasından başkaldırıyor. İlle de hüzün. Öfkenin içindeyiz işte!
köhnemiş bir sevgi ağırlığındayım şu an
içimde hizipçi çılgınlığı kanıvermek gibi iklimine baharın metaforlarına ve kara sevda bir albeni yüreciğimin bir yerde ise hâlâ ekonomik yetersizlik gülmeye iktidarsız kalıyorum öfkeli kendi başıma. dipdiri tutabilmek umutları avuçlarımızla, gözlerimizle belleğimizde emredilen şeye yönelmek öyle ya, böyle de yaşıyoruz köpürüp akmadan yüreğimiz. kurşuni bir akşamda dilimizin dinlenmeden söylediği gurbet türküleri “olmaz olsun”; bastığımız aynı toprak yaşanan ayrı dünya sevmenin muhalefeti mi var kar istemesek de yağıyor istemekle olmuyor bazı şeyler. gökyüzü yeryüzü arasındayız biz, bilinen insan hep bir miyiz?... |