YÜREĞİN YOKSA YOLUMA TAŞ KOYMA
ey İstanbul
ikide bir beni kurcalayıp durma hatalarımı da ulu orta yüzüme vurma çok bulundum ben Tepebaşın da Nişantaşı da çok bulundum kaç kez bu şehrin suyunu içip havasını soludum mücadele verdim tek başıma ne elimden tutan oldu ne göz yaşıma bakan ey İstanbul yüreğin yoksa yoluma taş koyma aşkın ile yakıp külümü de savurma ben sevmekten çekinmem kaybetmekten de ne gelecek endişesi ne geçmişin acısı istenmediğim yerde de sığıntı gibi durmam |
yüreğin yoksa yoluma taş koyma
aşkın ile yakıp
külümü de savurma
ben sevmekten çekinmem
kaybetmekten de
ne gelecek endişesi
ne geçmişin acısı
istenmediğim yerde de
sığıntı gibi durmam
İnsanın canı yandığında acısını da sitemini de en yakınından çıkarırmış bu da öyleydi sanki hocam. Can sıkılınca yaşadığı mekanından çıkarmış acısını.
Yine de çok güzel bir yürek sesiydi.
Tebrikler kaleminize. Sonsuz saygılar...