Irmaklar çoktan akmıış serserice sularını
Diyarlarda gezine durun ey ırmaklar
Benim ırmağım gözyaşlarım ve sevgim derken
Ve de aptalca uyanışım sonsuzluğa göçtü o an
Sarhoş gecelerimde ağır oldum seni düşünürdüm hep
Senin sadakatinde yangınlar, girdaplarında sessizce küllenirdi
Sana doğru geliyor iken yıpranışım başıma vururdu
Sel olurdun gözlerimin önünde, ıramaklar gibi akıp giderdin
Sonsuzluk olur, güneş gibi doğardım bir kırmzı gül misali
Balıklar karaya vururdu, durgun sahillerde ağlardım
İçlenirdim akıp geçen yüreğimdeki ırmaklara
Derin duygularım üstüne yoğunlaşır, sabırsızca
Ve sonsuzluğum olurdun ırmaklar gibi
Sana koşar akardım deliler gibi...
Kelimeler yetmez ki duygularıma
Yetmez ki ırmaklar gibi aksın sana
Sana göçüyom ırmak gibi
Sonsuza kadar denizimi buluncaya dek...