İnanmak İstedim
Gördüğümde yüreğini aşkın aynalarında
Gökyüzünde mor bulutlara, Sahra’daki güle, kuzey ışıklarına sonsuz bozkırda İnanmak istedim seninle ben aşka Düşlerdim düz olan dünyayı Düşlerdim hayal gözlerinde kaybolduğum ânı Geceme doğan güneşini düşledim bir gülüşünle İnanmak istedim seninle ben aşka Sözün vardı, hayatı hayallerimizle süsleyeceğine Sözün vardı, sonsuza dek sonsuzluğu yaşayacağımıza Sevda lûgatında gitmek olmadığına İnanmak istemiştim seninle ben aşka Şimdi ne acı seviyorum ne tatlı Buruk da sevilirmiş anladım şu hayatta Gitsen de senden kalanları ekledim sevdama İnanmak istemiştim sadece, seninle ben aşka *** Hayaller kalsa da şimdi ellerimde Anılar kalsa da bir tek yüreğimde Nerelerdesin şimdilerde bilmesem de Elbet buluşacağız belki bir şiirin dizelerinde *** *Gülhanım* Buruk da sevilirmiş, sonrasız... Zaten nedir ki, zaman? Geç, ve göç gibi ırak işte verdiği, Düşlerin. Yalnızlık ve yavanlık kadar ayrı, Ama bir o kadar da bitişik işte, Bendeki sen... Güz ve giz kadar soğuğuna kalmışım ellerinin. Kopyasız yaşanmışlıklardı belki yüreğindeki, Tekrarı olmayan... Soğuğun solgunluğa dostluğu kadar... Ya da, Benim benden olmam kadardı işte ömür... *Kenanfaik* BENDE: Bağlanmış olan, köle, esir, hizmetçi anlamında kullanılır. |