Kül olana dek yanan kalbim yük olsun vicdansız yüreklere.
Umutsuz caddelerde ileriliyorum
Sessizce geçtiğim bu yerler Anılarımı zihnime taşıyor Anılarım zihnime doldukça Sancılarım artıyor Zaman ilaç değil yara oluyor Vedalar yüreğime yük oluyor İnanmışlığım sol tarafımı sızlatıyor Ömrümce okşanmamış saçlarım Umutsuzluğun kurbanı oldu Omuzlarıma aktı kırık saçlarım Sonsuzluğun kollarına bıraktı kendini Umutsuzluk eşiğinde haykırıyorum adını Sesim çıkmaz olmuş, gözlerim kan çanağı Vefasız dünyaya son sözüm Kül olana dek yanan kalbim yük olsun vicdansız yüreklere. |