Karışık zihnimin içerisinde bir çığ

Sancılarım arttıkça çığ büyüdükçe büyüyor

İçim sızım sızım sızlıyor

Gözüm buğulara bürünmüş

Solum acıyı hissetikçe tekliyor

Bedenim titriyor, gözlerim seğriyor

Bu acı tüm bedenimi sarmışken

Acılarım birbirine karışıyor

Sesim çıkmaz bir hal almışken

Kalbim, göğüs kafesimi delercesine atıyor

Göz yaşlarım, soğuk tenimi yakacak derecede sıcak

Boğazımda acının elleri

Göğüs kafesimin üzerinde düşünce ağırlığı

Ruhumun makası bileklerim de dolanıyor

Canıma göz dikmiş iki çift göz

Kan çanağı gözlerime bakıyor

Korkuyu boğazım da hissediyorum

Kırıklarım, boğazımı tehtid ediyor

Çırpındıkça bir şey elde edemiyorum

Bağırıyorum, sesimi işiten yok

Ağlıyorum, acıyan yok

Ölüyorum, yaşama tutunmamı isteyen yok

Kabuk tutmuş yaralarım sızlıyor

Acılarım birbirine katılmış

Duygularım düğümlenmiş

Kısık sesi tüm odaya yankı yaparken

Bir iç çektim, tüm acılarım hatrına

Dayanmaya olan mecalim de tükenmişti

Gözlerimi sonsuzluğa kaparken

Düşüncelerimin boynuna halatı geçirdi

Ağır çöp poşetlerini yerde çekiştirir gibi

Ağır gelen düşüncelerimi yerde çekiştirdi

Düşüncelerimi sonsuzluğun taburesinin üzerine çıkarttı

Son kez gözlerimizi buluşturdu

Ve onları sonsuzluğa uğurladı

Üzerimde ki ağırlık yerini bir nebze hafifliğe bıraktı

O ân anladım, yaşamak için bir umudumun olduğunu

Ruhumun makası, bileğimı bırakıp saçlarıma uzandı

Soğuğu iliklerine kadar hisseden titrek bedenimi ona çevirdim

Bu sefer saçlarıma göz dikmişti

Gözlerimi yumduğum an, saçlarım omuzlarıma savruldu

Kulağıma eğilerek şu sözleri fısıldadı

"Yaşamak için bileklerine ihtiyacın olacak, saçların tekrar uzayacak."