Yosun Bağlayan ÖmürŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Lök: erkek deve
Cudam: beceriksiz Zebil etmek : saçıp dökmek, boşa harcamak. Muti: yumuşak başlı kimse Zaman, gözyaşımı alıp bir yatağa döktü. O, sindiremeyince çalkalandı her damlam Vuruldu kıyısına; birden bir löktür çöktü. İçti, tuzlu demeden her zerresini cudam. Kalp, kırıldı sandım; taşırdı, zebil etti. Dedim: ya bu ne iştir; sorgu üstüne sorgu... Cevap kaçtı ben koştum; bulduğum, gafil muti Ağzı var dili yoktu; cevabı, özne kurgu. Kurgulayanı da kim; taşanlar, yosun tuttu. Durdu o an göz yaşım; zaman, verdi teselli. Kuruttu pınarımı; hani ner’de avuntu? "Bu ömrün!" dedi zaman; "yaşadığın tecelli." |