Kırık Kalp
Sessizlik ile sırdaş gönüller
Demezler dertlerini her gönle Kalp ayazıyla yatağa düşer Güç bulur onlar kendileriyle Yine ayağa kalkıverirler Simalarından tanınır onlar Güçlü görünür, gülücük saçar Gülücüğün ardındaki hüznü Yalnız kaldığında akıtırlar Konuşmayı bilmezler sanırsın Anlayacak yürek bulamazlar Gönlün denizini taşıyacak Yoldaş bir yürekten uzaktırlar Sanma onları sahipsiz köpek El bulunmazsa eller dört olur, Dil bulunmazsa kalp dile gelir, Şiire dökülür yürek sesi Kırık kalbin öyküsü bu şiir gözyaşını için için döken Bağrındaki sıcak cehennemi kimseciklere söyleyemeyen Boynu bükülmüşün hikayesi |