Kaderin cilvesi bu yaşanacak yaşanır.
Bu kaderi yaşıyor, bizim çocuklarımız.
Onlar sevgiye muhtaç, hepside ilgiye aç.
Onlar bizim parçamız, bizim çocuklarımız.

Işıl ışıl gözleri, gülücük saçıyorlar.
Kendi Dünya’larında hayaller yaşıyorlar.
Yüzlerine güleni, yürekten seviyorlar.
Onlar riyadan uzak, bizim çocuklarımız.

Bilmezler hiç kötülük, yoktur onlarda kasıt.
Onlarla oynayarak, olalım aynı yaşıt.
Basarak bağrımıza, sevgi bayrağı açıp.
Yürekten ilgi görsün, bizim çocuklarımız.

Sabır ile yaklaşıp, onları anlayalım.
Onların Dünya’sına, girerek kavrayalım.
Biz onları üzerek, ağlatan olmayalım.
Gönül çiçeği onlar, bizim çocuklarımız.

Onların tek ilacı, sevgi anlayış şefkat.
Etmeliyiz her zaman, gönüllerine seyehat.
Ağlarım ki halime, nasıl insanım hey hat.
El uzatmış bekliyor, bizim çocuklarımız.

Hor görmeyin onları, onlar bize emanet.
Kıyıpta insanlığa, etmeyelim hiyanet.
Onlar gönül bağında, hepsi yaralı çiçek.
Onlar var olan gerçek, bizim çocuklarımız.

SEDAT YILDIRIM