Ahşap Kulübe
Pencere kenarından
İzlerken dışarıyı, Çocukuğum geldi aklıma.. Ahşap bir kulübe Mum kokusu sinmiş duvarlarına.. Sobanın üstünde kestane Ve kızarmış ekmekler.. Ahşap kulübe, Neden ? Bana bunları çağrıştırır bilemem.. Halbuki hiç ahşap bir kulübede, Yaşamadım çocukluğumda.. Soba vardı evet, Ve mum kokusu da , Ama evimiz betondu aslında.. Derinlerde bir yerde, Eski zamanlarda, Belki de şu an hatırlamam mümkün değil, Atalarımın yaşadığı diyarlardan, Bana miras olarak aktarılan, Bu sezgisel, ve açıklanamayan Özlem.. Sanki Huzur dediklerinde, Kendimi bulduğum yerin adı Bu ahşap evdi.. Mistik bir şeyler vardı, Hala anlayamadığım, Açıklanması mümkün olmayan.. Tek bildiğim, Huzurun adı benim için O ahşap evde gizliyidi.. Şiir: Gönül Çeşli 02.12.2021 |