metaforik kemirgenlik//. . . ön yargı kirdir yargısızlık terazisinde kirlilik anlamakla başlamalı, anlatmak sanattır insan olmak. olamamak kabahat / ne kadarda devasa cüceleriz değil mi.. acı çekmeye, çektirmeye programlanmış anatomimizde az da olsa muhasebeselleşecek kadar bile vicdan sahibi, sahibesi değiliz, değiliz artık aşk, masal hatta tarih kitaplarından bile dönüşümsüz iltica etmişken gün, güneş toplamakta neyin nesi üstelik gölgelerimiz bile kendimizden kayıpken / sözüm meclisten içeri işin ayıbı en çokta kendimize kayıbız.. / sır değil bu sıradan, sıra dışılık, bitkisel bir egomanialık ki, bu moda değil zihinsel bir hastalık, kavramını yitirmiş kaotik kavramsallıktır tıpkı memesinden damlayamayan karamsarlık kadar bir deri bir de kemik dişten ve ateşten yaratılmış metaforik kemirgenleriz ölesiye, öldüresiye açız salyasında tokluğumuza tarihler boyu doymak nedir bilmeyen metabolizmamıza / en gereksiz icattır aslında insan ayna kadar… . . . // ilhanaşıcıkasımikibinyirmibir |
Ama gerçek.
Bazen kendimize de, neslimize de kaparız ya, gözümüzü kulağımızı..
Bi silkelen, bi kendine gel dedirtti şiir.
Selamlar..